Η αφαντασία είναι μια διαταραχή που επηρεάζει το 3% του παγκόσμιου πληθυσμού και η οποία προκαλεί την αδυναμία διατήρησης οπτικών εικόνων στο μυαλό κάποιου. Οι άνθρωποι που υποφέρουν από αυτό ζουν σε ένα άμορφο κενό σε ένα τυφλό μυαλό στο οποίο δεν υπάρχουν εικόνες, πρόσωπα ή σενάρια. Άντρες και γυναίκες που δεν ξέρουν τι σημαίνει να ονειρεύονται που δεν έχουν διαφύγει ποτέ διανοητικά προς ένα μέρος ειρήνης ή ένα παράλληλο σύμπαν που φαντάζονται άπειρες δυνατότητες.
Όσο κι αν αυτή η κατάσταση μπορεί να μας ιντριγκάρει, το δράμα και η θλίψη που επηρεάζει τους ανθρώπους που επηρεάζονται από αυτήν είναι αναμφισβήτητη ανίκανος να θυμηθεί το πρόσωπο ενός αγνοούμενου γονέα ή ενός φίλου που δεν έχουν δει για καιρό. Μπορούμε να πούμε, ωστόσο, ότι όσοι έχουν γεννηθεί με αυτό το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό δεν μπορούν να παραλείψουν αυτό που δεν γνώρισαν ποτέ.
Ζώντας σε ένα μυαλό φυλακισμένου φαντασιώνονται μπορεί να οδηγήσει ένα άτομο σε νιώθοντας ξένη προς τον υπόλοιπο κόσμο . Ένα παιδί που γεννήθηκε με αυτή τη νευρολογική ανεπάρκεια έχει επίγνωση των πραγμάτων που συμβαίνουν, αλλά δεν μπορεί να ονειρευτεί ή να δει εφιάλτες. Δεν είναι σε θέση να θυμηθεί οπτικά τα πράγματα που έχει δει και τις εμπειρίες που είχε. Όλα αυτά δημιουργούν μια βαθιά αίσθηση αποξένωσης.
Aphantasia: τι είναι και γιατί συμβαίνει;
Οι νευρολόγοι ορίζουν την αφαντασία ως ένα είδος ψυχική τύφλωση ένας όρος που δεν μπορεί παρά να μας εντυπωσιάσει. Ποια είναι όμως η ζωή όσων το υποφέρουν; Είναι περιοριστική αυτή η συνθήκη; Από τι καθορίζεται;
Βρισκόμαστε στην παρουσία μιας νευρολογικής αλλοίωσης που έγινε αντικείμενο εις βάθος μελετών το 2016, παρόλο που η ύπαρξή της ήταν γνωστή από το 1840 χάρη στον Sir. Φράνσις Γκάλτον. Ο γνωστός Άγγλος ψυχολόγος, ανθρωπολόγος, εξερευνητής και γενετιστής είχε ήδη υπολογίσει ένα ποσοστό περιπτώσεων στην εποχή του: Ισχυρίστηκε ότι περίπου το 2 ή 3% του πληθυσμού είχε το μάτι του νου
Μόνο από το 2016 η επιστημονική κοινότητα ενδιαφέρεται ξανά για την αφαντασία μέσω της έρευνας του γιατρού Adam Zeman γνωστικός ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ που επινόησε οριστικά τον όρο αφαντασία.
Την ίδια χρονιά, ο συνδημιουργός του Firefox, Blake Ross, δημοσίευσε ένα δοκίμιο στο οποίο περιέγραψε την προσωπική του εμπειρία με αυτή τη νέα νευρολογική πάθηση. Μετά τη δουλειά του, το aphantasia έγινε viral στο διαδίκτυο και προκάλεσε το ενδιαφέρον πολλών ειδικών.
Ποια είναι η προέλευση της αφαντασίας;
Φανταστείτε δύο μήλα, ένα πράσινο και ένα έντονο κόκκινο. Μετά την ανάγνωση αυτής της πρότασης, το 97% από εμάς (σύμφωνα με στατιστικά δεδομένα) οπτικοποιούμε την εικόνα σχεδόν αμέσως. Αντίθετα, οι άνθρωποι που πάσχουν από αφαντασία είναι ανίκανοι να ενεργοποιήσουν αυτή τη νευρολογική διαδικασία γιατί το μυαλό τους δεν βλέπει, με άλλα λόγια, η εν λόγω εικόνα δεν υπάρχει στο εγκεφαλικό τους σύμπαν.
Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτή η έλλειψη θα μπορούσε να οφείλεται στην αδυναμία του εγκεφάλου να δημιουργήσει συνειρμικά μοντέλα που συνδέονται με αυτό που βλέπουμε. Γενικά κάθε οπτικό ερέθισμα έχει αντίκτυπο στον εγκέφαλό μας ένα αποτύπωμα που δημιουργεί ένα μοντέλο, μια ακολουθία, μια φόρμα που χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να θυμηθούμε κάτι.
Ο εγκέφαλος των ατόμων με αφαντασία δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει οπτικά μοτίβα που σχετίζονται με εικόνες που έχουν δει ή βιώνουν εμπειρίες. Είναι ένα είδος μερικής τύφλωσης όπου τα εσωτερικά μας μάτια δεν συλλαμβάνουν αυτό που είναι έξω και δεν μπορούν να το αναπαράγουν μέσα στο μυαλό.
Πώς ζουν οι άνθρωποι που υποφέρουν από αυτή τη νευρολογική πάθηση;
Ο γιατρός Adam Zeman ανέφερε τη θετική αντίδραση όσων μπόρεσαν τελικά να δώσουν ένα όνομα και μια εξήγηση σε ένα φαινόμενο που κανείς δεν ήξερε πώς να ορίσει.
Η ζωή για τα άτομα με αφαντασία δεν είναι περιορισμένη. Το άτομο μπορεί να σχετίζεται με το να είναι ανεξάρτητο σε κάθε πτυχή της ύπαρξής του, να εργάζεται και να είναι επιτυχημένο όπως οποιοσδήποτε άλλος. Ωστόσο, ξέρει ότι κάτι του λείπει.
- Ποιος πάσχει από αφαντασία είναι ανίκανος θυμηθείτε με τη μορφή εικόνων και δεν μπορεί να θυμηθεί πρόσωπα. αυτό προκαλεί βαθιά δυσφορία.
- Ενώ οι περισσότεροι από εμάς αφιερώνουμε πολύ χρόνο βαθιά στη σκέψη, τη φαντασία και πηδώντας από τη μια εικόνα στην άλλη, τα άτομα με αφαντασία δεν μπορούν καν να ονειρευτούν.
- Αυτοί που επηρεάζονται περισσότερο από αυτή την πάθηση είναι οι άνθρωποι που άρχισαν να υποφέρουν από αυτό λόγω ατυχήματος ή εγκεφαλικού τραυματισμού. στην περίπτωση αυτή το έλλειμμα είναι ακόμη πιο περίπλοκο.
- Η σχέση μεταξύ αυτού του νευρολογικού ελλείμματος και ο prosopagnosia (δυσκολία στην αναγνώριση προσώπων) και με προβλήματα προσανατολισμού.
Σήμερα δεν υπάρχει θεραπεία για την αφαντασία. Αν και το να ζεις με αυτό το έλλειμμα δεν περιορίζει σχεδόν με κανέναν τρόπο την καθημερινότητα όσων το υποφέρουν, είναι περίεργο να γνωρίζουμε ότι τα άτομα που έχουν διαγνωστεί είπαν ότι αισθάνονται διαφορετικά και ότι κάτι τους λείπει. Τελικά τι πιο άνετο από το να δραπετεύεις με το μυαλό σου σε μακρινά σύμπαντα...;
