Η υιοθεσία ενός παιδιού αντιπροσωπεύει μια τεράστια ευκαιρία για όσους δεν μπορούν να κάνουν παιδιά με φυσικό τρόπο . Είναι ένας διαφορετικός τρόπος να γίνεις γονιός που διεγείρει τη δημιουργία ενός δεσμού γονέα-παιδιού τόσο ισχυρό όσο ο βιολογικός.
Από την άλλη, οι διαδικασίες υιοθεσίας ξεκινούν από την απόφαση των γονέων να ξεκινήσουν ένα μακρύ ταξίδι που αποτελείται από κάποια εμπόδια που αξίζει να αναλυθούν πριν συνεχιστούν.
Οι θετοί γονείς δεν παίζουν απλώς το ρόλο των κηδεμόνων. Η γενναιοδωρία τους και η επιθυμία τους να μεταδώσουν αγάπη αφήνουν μια μόνιμη εντύπωση. Η υιοθεσία ενός παιδιού σημαίνει να αναγνωρίζεις ως παιδί κάποιον που δεν είναι βιολογικά, προκειμένου να σχηματίσεις οικογένεια.
Αμφιβολίες και ερωτήματα
Είναι φυσιολογικό να έχεις αμφιβολίες και φόβους από την αρχή αυτού του πολύπλοκου ταξιδιού. ΜΕΓΑΛΟ' ανασφάλεια των θετών γονέων τους οδηγεί να κάνουν ερωτήσεις στον εαυτό τους και να βιώνουν ανάμεικτα συναισθήματα: Θα είμαι καλός πατέρας ή καλή μητέρα; Θα καταφέρω να κάνω τον εαυτό μου να αγαπηθεί; Θα γίνουμε πραγματικά οικογένεια;
Ένας από τους φόβους που μοιράζονται περισσότερο οι θετοί γονείς είναι ότι το παιδί τους δεν θα νιώσει ότι το αγαπούν σαν βιολογικό παιδί. θα χρειαστεί επίσης να αισθάνονται πραγματικά ασφαλείς. Δεν χρειάζεται γονείς γεμάτους αμφιβολίες αλλά που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή με γαλήνη.
Υιοθεσία παιδιού: 4 στοχασμοί που πρέπει να κάνετε
Σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η υιοθεσία δεν είναι μέσο επίλυσης ενός προβλήματος γονιμότητας ή επιθυμίας για γονεϊκότητα, αλλά ένας τρόπος για να προστατεύσετε ένα παιδί που του έχουν στερηθεί την παιδική του ηλικία να σεβαστεί το δικαίωμά του να έχει οικογένεια και την υποχρέωση των διοικήσεων να βρουν οικογένεια για τον ανήλικο.
Η υιοθεσία ενός παιδιού δεν είναι μια απόφαση που πρέπει να ληφθεί σοβαρά
Η πρώτη ερώτηση που πρέπει να κάνουν οι γονείς που αποφάσισαν να υιοθετήσουν είναι: Γιατί θέλουμε να υιοθετήσουμε ένα παιδί; Ποιοι είναι οι λόγοι ή τα κίνητρα που μας ώθησαν να πάρουμε αυτή την απόφαση;
Ξεκινώντας από αυτή τη στιγμή θα ξεκινήσει μια δύσκολη διαδικασία, που θα αποτελείται από γραφειοκρατία και διάφορες φάσεις αξιολόγησης κατά την οποία οι γονείς θα πρέπει να αποδείξουν ότι είναι κατάλληλοι υποψήφιοι. Οι ζωές τους θα αναλυθούν σχολαστικά με μοναδικό σκοπό την εύρεση του οικογένεια το καλύτερο δυνατό για το αγόρι ή το κορίτσι. Σε αυτή τη φάση, το άγχος ή το άγχος που μπορεί να δημιουργήσει η κατάσταση στους υποψήφιους γονείς μπαίνει σε δεύτερη μοίρα.
Μια υπόθεση που πρέπει να κάνουμε είναι ότι η υιοθεσία είναι μια μακρά και συχνά δύσκολη διαδικασία. Οι ειδικοί που ενεργούν ως μεσάζοντες σε αυτή τη διαδικασία πρέπει να εμβαθύνουν σε διάφορα θέματα όπως η εργασία, οι φιλίες ή η στάση των υποψήφιων θετών γονέων.
Συχνά ο αριθμός των ερωτήσεων συνέντευξης ή των ερευνών για τη ζωή κάποιου μπορεί να φαίνεται υπερβολικός (κάτι που η φύση δεν κάνει όταν αποφασίζουμε να κάνουμε παιδί). υπομονή και μην χάνετε τον στόχο: την υιοθεσία ενός παιδιού. Από την άλλη πλευρά, οι ειδικοί μεσάζοντες που ασχολούνται με αυτό το έργο πρέπει να είναι αρκετά ευαίσθητοι ώστε να διακρίνουν τα ανυπέρβλητα εμπόδια από εκείνα που μπορούν να ξεπεραστούν με προσπάθεια, ευφυΐα και κάποιους πόρους που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ένα ορισμένο σημείο.
Προετοιμαστείτε για συνεντεύξεις εκ των προτέρων
Η έντονη επιθυμία να αποκτήσουν ένα παιδί το συντομότερο δυνατό κάνει τους επίδοξους γονείς να αντιλαμβάνονται την αναμονή ως άπειρη. Πρέπει όμως να τονιστεί ότι τα κριτήρια που επιδιώκουν οι διαμεσολαβητές - όσο άδικα και υποκειμενικά κι αν φαίνονται - βασίζονται σε νόμους που έχουν θεσπιστεί από διεθνείς διασκέψεις τα οποία όταν τα δούμε συνολικά έχουν μια λογική? ειδικά στο πλαίσιο της αβεβαιότητα γύρω από το θέμα της υιοθεσίας και της παιδικής ηλικίας.
Κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων ερωτώνται οι λόγοι που οδήγησαν στην υιοθεσία ; Στη συνέχεια προχωράμε σε ανάλυση της σχέσης του ζευγαριού, της προσωπικότητας των γονέων, της σωματικής τους υγείας και της ικανότητάς τους να εδραιώνουν και να αναπτύσσουν τη σχέση γονέα-παιδιού.
Η υιοθεσία δεν είναι έργο φιλανθρωπίας
Προφανώς η υιοθεσία δεν είναι έργο φιλανθρωπίας! Τόσο οι γονείς όσο και τα υιοθετημένα παιδιά περνούν από περίπλοκες συναισθηματικές καταστάσεις. Είναι να αντιμετωπίσουμε ένα έργο μαζί, όχι να κάνουμε τεράστια χάρη. Για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι σε μια δεδομένη στιγμή η δέσμευση ενός παιδιού θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει σημαντικό βάρος.
Η επιθυμία των γονιών γίνεται πραγματικότητα τη στιγμή που το παιδί φτάνει στο σπίτι. Αυτή η πολύ σημαντική φάση - που δεν είναι το τελευταίο βήμα καθώς υπάρχει πολλή δουλειά ακόμα - έρχεται αφού έχουν ήδη ξεπεράσει κάποια εμπόδια. Για παράδειγμα, αυτό που έχουμε ήδη αναφέρει: ανέχεσαι ένα χαμόγελο όταν ένας άγνωστος κάνει άμεσες και πολύ προσωπικές ερωτήσεις.
Από την άλλη, το ενδιαφέρον για Η υιοθεσία πρέπει πάντα να αντιμετωπίζεται από την οπτική γωνία του ανηλίκου. Οι γονείς είναι προφανώς σημαντικοί. Αλλά πρώτα από όλα υπάρχει το ανήλικο? έχει λιγότερους πόρους στη διάθεσή του και είναι πιο ανυπεράσπιστος. Άλλωστε είναι αυτός που έχει δικαίωμα σε γονείς και οικογένεια και όχι το αντίστροφο.
Αντιμέτωποι με μια νέα ζωή
Δεν είναι εύκολο να προβλέψουμε πώς το υιοθετημένο παιδί θα προσαρμοστεί στη νέα του οικογένεια και σπίτι. Η έννοια της υιοθεσίας γίνεται ακόμη πιο περίπλοκη όταν μιλάμε για παιδιά που γεννήθηκαν σε άλλες χώρες με ιστορίες και εμπειρίες ζωής που μπορούν να επηρεάσουν την ένταξη στο νέο περιβάλλον.
Σε αντίθεση με ό,τι μπορεί κανείς να σκεφτεί αρχικά, τα υιοθετημένα αγόρια και κορίτσια τείνουν να προσαρμόζονται εύκολα γενικά. δηλαδή δεν παρουσιάζουν βαθιές δυσκολίες σε προσωπικό, κοινωνικό, οικογενειακό ή σχολικό επίπεδο, κάνοντας συγκρίσεις με τους μη υιοθετημένους συνομηλίκους τους.
Όσο για τους νέους γονείς, μια καλή λύση για να λύσετε όλες τις αμφιβολίες τους είναι να κάνεις φίλους με άλλες θετές οικογένειες και να ζητάς υποστήριξη από συλλόγους γονείς θετός. Είναι απαραίτητο να μην έχετε προσδοκίες για την περίοδο εγκατάστασης της οικογένειας μετά την άφιξη του αγοριού ή του κοριτσιού. Αυτό είναι ένα περαστικό στάδιο στο οποίο δημιουργείται ένας δεσμός που βασίζεται στην αγάπη, τον σεβασμό και την αμοιβαία εμπιστοσύνη.
Ούτε σάρκα ούτε αίμα είναι η καρδιά που μας κάνει γονείς και παιδιά.
-Τζ. Σίλερ-
