Ο ανθρωπολόγος David Le Breton μελέτησε την επικίνδυνη συμπεριφορά σε εφήβους. Το έκανε υπό το πρίσμα μιας ουμανιστικής προοπτικής λαμβάνοντας υπόψη πολλούς παράγοντες όπως το υπαρξιακό κενό και την πίεση στην οποία υπόκεινται οι περισσότεροι νέοι στον σύγχρονο κόσμο.
Μιλάμε για επικίνδυνη συμπεριφορά όταν ένα άτομο εκτίθεται σε κίνδυνο εκούσια και επανειλημμένα. Ο προαναφερόμενος κίνδυνος αφορά το ενδεχόμενο να βάλει κανείς σε δοκιμασία τη σωματική ή ψυχική του ακεραιότητα ακόμα και τη ζωή του. Όποιος υιοθετεί αυτή τη συμπεριφορά δεν του δίνει βάσιμο λόγο για να τη δικαιολογήσει.
Η εφηβεία είναι ένα στάδιο ιδιαίτερα επιρρεπές σε επικίνδυνες συμπεριφορές. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι απροστάτευτες σεξουαλικές σχέσεις, τα extreme sports, οι προκλήσεις μεταξύ συνομηλίκων και διαφορετικών ανθρώπων συμπεριφορά που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλειά του όπως η οδήγηση με υπερβολική ταχύτητα ή η είσοδος σε επικίνδυνες περιοχές ή κοινότητες.
Οι νέοι είχαν πάντα το ίδιο πρόβλημα: πώς να είναι επαναστάτες και να συμμορφώνονται ταυτόχρονα.
-Quentin Crisp-
Επικίνδυνες συμπεριφορές και αδρεναλίνη
Οι έφηβοι συχνά επιδίδονται σε επικίνδυνη συμπεριφορά, ισχυριζόμενοι ότι είναι μια εμπειρία γεμάτη αδρεναλίνη. Το βλέπουν ως θετικό βιώνουν έντονα συναισθήματα αφού προφανώς αυτό τους κάνει να νιώθουν πιο ζωντανοί . Σχεδόν το βλέπουν ως σύμπτωμα της έντονης ζωής.
Αν και η εφηβεία μπορεί να είναι ένα δύσκολο στάδιο στο οποίο η εξερεύνηση αντιπροσωπεύει ένα ουσιαστικό συστατικό, δεν οδηγούνται όλοι οι νέοι από την ίδια επιθυμία να εξερευνήσουν τα ακραία όρια. Επί πλέον δεν έχουν όλοι την αίσθηση ότι σπαταλούν τη ζωή τους αν δεν συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο.
Υπάρχουν πολλές ειδήσεις που αναφέρουν τον θάνατο ενός εφήβου σε μία από αυτές τις επικίνδυνες συμπεριφορές. Για παράδειγμα, πίνοντας ένα μπουκάλι τεκίλα με μια γουλιά. Ή βουτήξτε σε μια πισίνα από ψηλά. Κάποιοι μάλιστα φτάνουν στο σημείο να εμπλέκονται σε συμμορίες ή ομάδες που ζουν από την παρανομία, όλα για χάρη της εμπειρίας.
Η εξέλιξη των επικίνδυνων συμπεριφορών
Μέχρι πριν από λίγες μόνο δεκαετίες, αυτή η επιθυμία διοχετευόταν με άλλους τρόπους (οι συμπεριφορές κινδύνου είναι επιρρεπείς στις τάσεις). Επιπλέον, σύμφωνα με τον ανθρωπολόγο Ντέιβιντ Λε Μπρετόν, αυτές οι συμπεριφορές έχουν επικρατήσει από τη δεκαετία του εβδομήντα.
Κατά τη γνώμη του η πρώτη επικίνδυνη συμπεριφορά που θα εμφανιζόταν θα ήταν εθισμός στα ναρκωτικά . Τα ναρκωτικά άρχισαν να είναι συνώνυμα με τη νεολαία ξεκινώντας από τη δεκαετία του '60 και γύρω στη δεκαετία του '70 είχαν ήδη γίνει κοινή πρακτική. Στη συνέχεια, εξαπλώθηκε ένα είδος επιδημίας ανορεξίας που εμφανίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα.
Τα πρώτα νέα για εφήβους που διέπραξαν σφαγές χρονολογούνται από τη δεκαετία του '90 . Τα επεισόδια που συνδέονται με αγέλες νεαρών χρονολογούνται στην ίδια περίοδο. Από εκείνα τα χρόνια είναι και το διαδεδομένο έθιμο να κόβει κανείς το δέρμα του. Τα τατουάζ και τα piercing έχουν γίνει μια επίπονη αλλά αποδεκτή τάση.
Τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί άλλο ένα κύμα ριψοκίνδυνων συμπεριφορών. Τα ενοχλητικά προκλήσεις που ξεκίνησαν στα κοινωνικά δίκτυα . Τέλος, υπάρχουν εκείνοι που έρχονται σε επαφή ή εντάσσονται σε εξτρεμιστικές ομάδες.
Τι γίνεται με αυτούς τους νέους;
Ο Le Breton επισημαίνει ότι ο σύγχρονος κόσμος έχει επικίνδυνη συμπεριφορά για έναν κύριο λόγο: τελικά, ο καθένας από εμάς δίνει τη δική του μάχη μόνος του. Μια γενικευμένη αποϊδρυματοποίηση εμφανίζεται στην κοινωνία. Ο πρώτος από τους θεσμούς η οικογένεια βρίσκεται σε παρακμή . Δεν είναι πλέον ένας πυρήνας που τοποθετεί τους νέους σε μια τάξη αξιών και που τους δίνει όρια.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με άλλους κοινωνικούς θεσμούς όπως η εκκλησία, το σχολείο, η πολιτική κ.λπ. Όλοι αυτοί οι κοινωνικοί παράγοντες δεν αποτελούν πλέον σημείο αναφοράς για τις νέες γενιές. Μέσω της ριψοκίνδυνης συμπεριφοράς, πολλοί νέοι προσπαθούν να βρουν εκείνα τα άγνωστα όρια, τα όρια του τι είναι ανεκτό και τι όχι. Ούτε όμως τα βρίσκουν έτσι.
Όταν ένα παιδί δεν έχει σημεία αναφοράς ή αυτά δεν είναι στο ίδιο επίπεδο, η σχέση του με τον κόσμο χτίζεται σε πολύ εύθραυστα θεμέλια. Ξεκινήστε ένα ταξίδι αναζητώντας νόημα της ζωής που πολύ συχνά κορυφώνεται σε εκείνες τις επικίνδυνες εξερευνήσεις. Πολλά παιδιά σήμερα μεγαλώνουν κάτω από την ίδια στέγη με τους γονείς τους αλλά έτη φωτός μακριά τους. Δεν είναι απαραίτητο να είναι συνεχώς δίπλα τους αλλά πρέπει να είναι παρόντες στη ζωή τους. Και σε πολλές περιπτώσεις αυτό δεν συμβαίνει.
