Ως ζευγάρι, είναι μια σχέση που εξελίσσεται συνεχώς. Το γεγονός ότι δύο άνθρωποι αγαπιούνται δεν κάνει τη σχέση τους απρόσβλητη από τα σκαμπανεβάσματα, τις δυσκολίες και τις διαμάχες της ζωής. Ακόμη και ανάμεσα σε σταθερά ζευγάρια, λοιπόν, μπορεί να υπάρξουν στιγμές κρίσης.
Κάθε ζευγάρι είναι μια υπόθεση από μόνο του με τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του και προφανώς τις εσωτερικές του συγκρούσεις. Ωστόσο μερικοί Οι στιγμές κρίσης είναι κοινές σχεδόν σε όλα τα σταθερά ζευγάρια. Συνήθως αυτές οι κρίσεις πυροδοτούνται από πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις που αναστατώνουν κατά κάποιο τρόπο τη σχέση του ζευγαριού.
Είναι πιο εύκολο να είσαι εραστής παρά σύζυγος για τον λόγο ότι είναι πιο δύσκολο να έχεις εξυπνάδα κάθε μέρα παρά να λες ωραία πράγματα κάθε τόσο.
-Ονορέ ντε Μπαλζάκ-
Υπάρχουν 4 στιγμές κρίσης κοινές σε όλα τα σταθερά ζευγάρια: όταν ο ερωτευμένος τελειώνει όταν λαμβάνεται η απόφαση να εδραιωθεί η σχέση μέσω του γάμου ή της συμβίωσης όταν γεννιούνται τα παιδιά και όταν φεύγουν από το σπίτι.
Ας αναλύσουμε κάθε μία από αυτές τις στιγμές λεπτομερώς.
Οι στιγμές της κρίσης κοινές σε όλα τα σταθερά ζευγάρια
1. Τέλος ερωτεύσεως
Αυτή η στιγμή σηματοδοτεί την πρώτη κρίση σταθερών ζευγαριών. Συνήθως εμφανίζεται περίπου ένα χρόνο μετά την έναρξη της νόσου σχέση . Μερικές μελέτες δείχνουν ότι κατά μέσο όρο η πραγματική φάση ερωτεύσεως διαρκεί περίπου 3 μήνες. Ωστόσο, τα αποτελέσματά του διαρκούν λίγο περισσότερο. Προφανώς θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι πρόκειται για στοιχεία κατά προσέγγιση που βασίζονται στη μέση εμπειρία και όχι σε συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Το τέλος του ερωτευμένου προϋποθέτει την απώλεια κάποιων ρομαντικά ιδανικά . Με άλλα λόγια, παύεις να βλέπεις τον σύντροφό σου ως ένα τέλειο και εξαιρετικό ον, με αυτόν τον τρόπο βγαίνουν στην επιφάνεια όλα τα ελαττώματα. Αυτό οδηγεί σε απογοήτευση (και κατά συνέπεια τροποποίηση) των προσδοκιών κάποιου και συνεπώς σε κρίση. Πολλά ζευγάρια που έμοιαζαν τέλεια καταλήγουν να χωρίζουν μετά από ενάμιση χρόνο. Η αιτία βρίσκεται ακριβώς σε αυτή τη μετάβαση από το ιδανικό στο πραγματικό.
2. Ενοποίηση
Συνήθως μετά από δύο ή τρία χρόνια εμφανίζεται η δεύτερη κρίση σε σταθερά ζευγάρια. Αυτή η κρίση εμφανίζεται όταν η ιδέα της μετάβασης στο επόμενο επίπεδο αρχίζει να αισθάνεται στον αέρα δηλαδή όταν έρθει η ώρα να αποφασίσουμε αν θα μετακομίσουμε μαζί ή όχι. Για άλλη μια φορά είναι απαραίτητη μια προσαρμογή και αυτό δημιουργεί μια στιγμή αστάθειας.
Σε αυτό το σημείο η σχέση μπορεί να πάρει διαφορετικές στροφές. Στην καλύτερη περίπτωση, και οι δύο συμφωνούν να μετακινηθούν μαζί (ή όχι) και ως εκ τούτου πηγαίνουν τη σχέση τους στο επόμενο επίπεδο: αυτό του ζευγάρι ώριμη στην οποία υπάρχει πραγματική αποδοχή του άλλου . Άλλοι, αντίθετα, δεν μπορούν να καταλήξουν σε συμφωνία για το τι πρέπει να κάνουν. Επομένως, δεν είναι δύσκολο να προκύψουν επιχειρήματα σε τέτοιες στιγμές
3. Ο ερχομός των παιδιών είναι μια αποσταθεροποιητική στιγμή
Η άφιξη του παιδιά είναι ένας άλλος παράγοντας που προϋποθέτει αλλαγή μέσα στο ζευγάρι. Αυτή είναι μια περίοδος που τείνουν να αναδειχθούν όλες οι αδυναμίες στη σχέση. Είναι επίσης πιθανό ότι οι προηγούμενες συγκρούσεις (ακόμη και από την παιδική ηλικία) που δεν έχουν επιλυθεί ποτέ θα επανεμφανιστούν. Αυτό που φαίνεται σταθερό θα μπορούσε να αρχίσει να παραπαίει.
Σε αυτή τη φάση η σχέση του ζευγαριού μπαίνει σε δεύτερη μοίρα γιατί είναι πρώτα και κύρια γονείς. Τα παιδιά γίνονται η προτεραιότητα και μερικές φορές προκύπτουν διαφωνίες για τις μεθόδους εκπαιδευτικός . Σε άλλες περιπτώσεις συμβαίνει ο ένας από τους δύο γονείς να αισθάνεται ότι κατακλύζεται από πάρα πολλές ευθύνες. Συχνά η αδυναμία επίλυσης αυτών των μικρών συγκρούσεων οδηγεί σε οριστική κατάρρευση της σχέσης. Αν το ζευγάρι καταφέρει να ξεπεράσει αυτές τις στιγμές κρίσης θα είναι πιο ενωμένο από ποτέ.
4. Η άδεια φωλιά και οι νέες προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσεις
Αν και το ζευγάρι έχει ήδη να αντιμετωπίσει όλα τα προηγούμενα στάδια, έχει ακόμα ένα εμπόδιο να ξεπεράσει: τη στιγμή που τα παιδιά τους εγκαταλείπουν τη φωλιά. Για το ζευγάρι είναι σαν να συναντιούνται ξανά μετά από πολλά χρόνια αλλά και οι δύο έχουν αλλάξει ριζικά επομένως πρέπει να μάθουν να γνωρίζονται ξανά.
Προηγουμένως, τα ζευγάρια είχαν την τάση να παντρεύονται πολύ μικρά και έτσι βρίσκονταν αντιμέτωποι με το σύνδρομο άδειας φωλιάς πριν από την ηλικία των 50. Είχαν λοιπόν τη νιότη στο πλευρό τους και ένιωθαν έτοιμοι να πάρουν ξανά τον έλεγχο των ηνίων της ζωής τους. Στις μέρες μας, τα ζευγάρια βρίσκονται αντιμέτωποι με αυτή την κατάσταση όταν είναι ήδη σε προχωρημένη ηλικία. Αυτός είναι ο λόγος που είναι πλέον σπάνιο να δούμε ζευγάρια να χωρίζουν σε αυτό το στάδιο μπορεί ωστόσο να χαρακτηριστεί από έντονες συγκρούσεις . Ξεπερνώντας αυτές τις δυσκολίες, το ζευγάρι ανακαλύπτει ξανά νέες πτυχές της σχέσης που δεν είχαν σκεφτεί ποτέ πριν.
Το γεγονός ότι δύο άνθρωποι αγαπιούνται βαθιά δεν τους κάνει άτρωτους σε στιγμές δυσκολίας. Στα σταθερά ζευγάρια, οι κρίσεις αντιπροσωπεύουν επίσης μια ευκαιρία να ενισχύσουμε τον δεσμό και να τον κάνουμε ακόμα πιο βαθύ και σημαντικό.
