Για πολλούς, το να ευχαριστείς είναι μια σχεδόν αυτόματη πράξη ευγένειας. Πείτε ευχαριστώ όταν μας κάνουν ένα δώρο όταν μας κάνουν τη χάρη ή όταν οι άλλοι κάνουν μια ευγενική χειρονομία. Για όλα τα άλλα φαίνεται ότι δεν είναι σημαντικό να ευχαριστήσουμε. Ως εκ τούτου, η ευγνωμοσύνη περιορίστηκε σε συγκεκριμένες, κατά βάση κοινωνικές συνθήκες .
Ακόμη και σε αυτές τις συγκεκριμένες καταστάσεις στις οποίες χρειάζεται να ευχαριστήσουμε, μερικές φορές η ευγνωμοσύνη δεν έρχεται από τα βάθη της καρδιάς. Μόνο στις πιο ακραίες περιπτώσεις λέμε ότι ευχαριστώ με απόλυτη πεποίθηση και μετά από λίγο καιρό το συναίσθημα εξαφανίζεται.
Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στους ανθρώπους που μας κάνουν ευτυχισμένους. Είναι οι σκεπτόμενοι κηπουροί που κάνουν την ψυχή μας να ανθίζει.
-Μαρσέλ Προυστ-
Θα υπάρξουν εκείνοι που θα πιστεύουν ότι αυτό είναι σωστό. Πρόκειται για το να λέμε ευχαριστώ την κατάλληλη στιγμή και, αν είναι δυνατόν, να ανταποδώσουμε τη χάρη ή την προσοχή που μας έδωσαν. Για τι άλλο; Ακόμα κι αν στον σημερινό κόσμο φαίνεται φυσιολογικό, ενεργώντας με αυτόν τον τρόπο, στην πραγματικότητα αδιαφορούμε για την ευγνωμοσύνη. Ξεχνάμε ότι είναι ένα εξαιρετική δύναμη που συμβάλλει στην καλύτερη απόλαυση ψυχική υγεία και που συχνά σπαταλάμε .
Το να ευχαριστείς είναι πολύ περισσότερο από το να λες ευχαριστώ
Η ευγνωμοσύνη είναι ένα χαρούμενο συναίσθημα. Ακόμα κι αν οι ευχαριστίες οφείλονται σε κάτι που έλαβε σε μια θλιβερή στιγμή . Σε κάθε περίπτωση, η ευχαριστία μας θυμίζει ένα ευχάριστο γεγονός που μας γεμίζει ικανοποίηση. Στην πραγματικότητα, η λέξη ευγνωμοσύνη προέρχεται από τη χάρη και ως ευγνωμοσύνη ορίζεται κάτι που μας προκαλεί ευεξία ή ικανοποίηση.
Ευχαριστείτε κάποιον όταν συνειδητοποιείτε ότι λαμβάνετε περισσότερα από όσα δίνετε . Για το λόγο αυτό, δημιουργείται αμέσως η αίσθηση του κέρδους. Έτσι προκύπτει η ανάγκη να ευχαριστήσουμε για αυτό το συν που λάβαμε αυθόρμητα.
Ως εκ τούτου, η ευγνωμοσύνη συνεπάγεται όχι μόνο μια φόρμουλα ευγένειας αλλά και μια εμπειρία ικανοποίησης και χαράς και γιατί ευτυχία . Αυτός που είναι ευγνώμων είναι ευτυχισμένος . Και όσοι γνωρίζουν τους μεγάλους λόγους για τους οποίους πρέπει να είναι ευγνώμονες είναι πιο ευτυχισμένοι.
Γιατί είναι δύσκολο για πολλούς να πουν ευχαριστώ;
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που νιώθουν ότι δεν έχουν για τίποτα να ευχαριστήσουν τους άλλους . Αναφέρουν αναλυτικά τις περιπτώσεις που χρειάζονταν κάτι και δεν έλαβαν τη βοήθεια που ήλπιζαν ή τις άπειρες καταστάσεις που έδωσαν κάτι σε άλλους και δεν ανταπέδωσε. Η ισορροπία τους ανάμεσα σε αυτά που δίνουν και αυτά που λαμβάνουν είναι πάντα αντίθετη με την ευγνωμοσύνη.
Μάλλον λειτουργεί μια λογική στην οποία οι άλλοι είναι πάντα χρεωμένοι. Περιμένουμε από τους άλλους περισσότερα από όσα μπορούν να δώσουν και για αυτό προφανώς δεν είμαστε ικανοποιημένοι. Πιστεύεται ότι θα μπορούσαν να έχουν δώσει περισσότερα. Γιατί λοιπόν να λέμε ευχαριστώ;
Αυτοί που σκέφτονται έτσι είναι συνήθως άνθρωποι που είναι πολύ κακομαθημένοι ή των οποίων εγώ έχει εξυψωθεί πέρα από κάθε μέτρο . Όταν υπάρχει μεγάλη δόση ναρκισσισμού, αυτά που δίνουν οι άλλοι ή όσα μας δίνει η ζωή δεν θα είναι ποτέ αρκετά. Θα νιώθετε πάντα ότι αξίζετε περισσότερα και σίγουρα θα υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι για να αρνηθείτε την ανάγκη να είστε ευγνώμονες.
Η ευγνωμοσύνη έχει δύναμη
Η ευγνωμοσύνη είναι κάτι που δίνεις σε άλλο άτομο, σε άλλους ή κάτι αφηρημένο. Ανήκει στον κόσμο του να δίνεις, όχι να παίρνεις. Ωστόσο, όπως προαναφέρθηκε, το γεγονός και μόνο της προδιάθεσης για ευγνωμοσύνη συνεπάγεται μια ευχαρίστηση, μια ικανοποίηση, ένα είδος ευτυχίας. Επί πλέον
Αν δεν υπήρχαν οι πράξεις των άλλων μάλλον δεν θα ήμασταν καν ζωντανοί . Αν είμαστε, είναι χάρη σε μητέρα που μας κουβαλούσε στην κοιλιά της που υπέφερε τους πόνους της γέννας για να μας γεννήσει και που μας φύλαξε τη ζωή όταν δεν μπορούσαμε ακόμα να το κάνουμε μόνοι μας. Δεν έχει σημασία αν δεν ήταν έτοιμη να γίνει μητέρα ή αν θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα, η απλή πράξη της μητρότητας συνεπάγεται ήδη μια προσφορά. Μετρούν και αυτοί που μας βοήθησαν να γεννηθούμε, να μεγαλώσουμε και να μην πεθάνουμε εκείνα τα ευάλωτα πρώτα χρόνια.
Από εκείνη τη στιγμή είχαμε δασκάλους που μας έμαθαν συμπαίκτες, άλλοτε φίλους που μας άκουγαν, άλλοτε έρωτες που στοιχημάτιζαν πάνω μας, άλλοτε ανθρώπους που είχαν πίστη στη δουλειά μας. Οι μέρες μας είναι δυνατές χάρη σε πολλούς ανθρώπους αλλά μερικές φορές δεν το παρατηρούμε. Δεν μπορούμε να δούμε τη μεγάλη συνεισφορά τους, αλλά επικεντρωνόμαστε σε αυτό που σταματούν να κάνουν.
Το να ζεις με ευγνωμοσύνη σημαίνει να ζεις πολύ κοντά στην ευτυχία. Περισσότερο από αρετή ή αξία, είναι μια στάση ζωής. Μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες μόνο αν είμαστε ταπεινοί και καταλαβαίνουμε ότι κανείς δεν μας χρωστάει τίποτα ή δεν έχει την υποχρέωση να μας ευχαριστήσει. Όταν το καταλάβουμε αυτό κάνουμε ένα μεγάλο βήμα μπροστά.
