Ο πόνος είναι ένα από τα συναισθήματα που ενυπάρχουν στην ύπαρξή μας. Από τη γέννησή μας είμαστε εκτεθειμένοι στην ασυνέπεια της ζωής, νιώθουμε συχνά απογοήτευση λόγω ανικανοποίητων επιθυμιών. Το να γνωρίζετε πώς να αντιμετωπίζετε τον πόνο και να προχωρήσετε είναι ζωτικής σημασίας για τη δημιουργία υποφερτών συνθηκών .
Πρώτον, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε τη διαφορά μεταξύ αντιμετωπίσει τον πόνο θλίψη και μελαγχολία. Η πραγματοποίηση αυτής της διάκρισης είναι θεμελιώδης δεδομένου ότι στην καθομιλουμένη αυτοί οι όροι χρησιμοποιούνται εναλλακτικά, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι συνώνυμοι.
Η θλίψη είναι ένα φάσμα καταστάσεων στις οποίες πυροδοτείται ο ψυχικός πόνος λόγω του νοήματος που παίρνει μια κατάσταση στο μυαλό του υποκειμένου.
-Hugo Bleichmar-
Η αντιμετώπιση του πόνου προκαλεί θλίψη ή μελαγχολία;
Σίγκμουντ Φρόιντ Ο πατέρας της ψυχανάλυσης προτείνει μια σημαντική διάκριση μεταξύ ορισμένων εννοιών. Συχνά κάποιες εκφράσεις γίνονται συνώνυμες στην κοινή φαντασία. Ωστόσο, η σημασία τους παραμένει διαφορετική. Γι' αυτό έγραψε ο Φρόιντ Θρήνος και μελαγχολία . Σε αυτό το αριστούργημα του
Το να γνωρίζεις πώς να αντιμετωπίζεις τον πόνο είναι το κλειδί για να προχωρήσεις.
Ο Φρόιντ δηλώνει ότι ο πόνος είναι η αντίδραση στην απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου ή μιας αφηρημένης έννοιας που παίρνει τη θέση της, είτε είναι ιδανικό, ελευθερία, κ.λπ. Στη ρίζα παρόμοιων επιρροών σε πολλούς ανθρώπους βρίσκεται η μελαγχολία παρά ο πόνος.
Σίγουρα ο Φρόιντ διασφαλίζει ότι ο πόνος είναι ένα συναίσθημα που δεν έχει λόγο να είναι παθολογικό. Αυτό είναι το πόσο υποφέρει το υποκείμενο που έχει χάσει το αγαπημένο αντικείμενο. Ενώ το θλίψη αντιπροσωπεύει ένας τρόπος αντιμετώπισης της κατάστασης που ανταποκρίνεται σε κανονικές παραμέτρους ο μελαγχολία έχει περισσότερες σχέσεις με το παθολογικό.
Σε όλα και
Στη μελαγχολία, εμφανίζεται μια διαταραχή του συναισθήματος που αντιπροσωπεύει τον πόνο που προστίθεται σε μια ενόχληση προς το εγώ κάποιου. Αυτή η διαδικασία δεν συμβαίνει κατά τη διάρκεια μιας φυσιολογικής κατάστασης πόνου. Το αποτέλεσμα είναι μια φτωχοποίηση της ακεραιότητας.
Να νικήσουμε τα συμπτώματα ή να τα κρύψουμε;
Η συναισθηματική ζωή είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ανθρώπινη ψυχή. Για το λόγο αυτό έχει άμεσο ή έμμεσο αντίκτυπο στη φυσική ή βιολογική ευεξία. Κατά γενικό κανόνα τωρινή κοινωνία ιδιαίτερα το εν λόγω άτομο υποτιμά τη σημασία του συναισθήματα .
Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από συμπτώματα όπως αϋπνία και κατάθλιψη και η κοινή επιθυμία είναι να εξαφανιστούν ως δια μαγείας. Αυτός είναι ο λόγος που χρησιμοποιούμε ναρκωτικά με την ελπίδα ότι είναι η λύση στο πρόβλημα. Ωστόσο, είναι πολύ δύσκολο τα συμπτώματα να εξαφανιστούν οριστικά εάν η ψυχαναλυτική εργασία δεν εκτελείται με ολοκληρωμένο τρόπο.
Η ιατρική, πιο συγκεκριμένα η ψυχιατρική, ενισχύει τη θεωρία συμπεριφοριστής του ερεθίσματος-απόκρισης. Αυτό χρησιμοποιείται για να νικήσει κάθε είδους συμπτωματολογία. Η ιδέα είναι ότι με Με την κατάλληλη φροντίδα κάθε ασθενής μπορεί να ενσωματώσει ξανά τις δραστηριότητες της καθημερινότητάς του δεδομένου ότι το σύμπτωμα εξαφανίζεται ή μειώνεται σημαντικά τουλάχιστον για μια περίοδο.
Παρόλα αυτά η θεραπεία σε πολλές περιπτώσεις είναι απλώς ένα μεγάλο χαλί που καλύπτει τα συμπτώματα και την εκδήλωσή τους. Με αυτόν τον τρόπο η τελική αιτία της κλινικής εικόνας του ασθενούς παραμένει λανθάνουσα.
Έτσι όταν σταματήσετε να παίρνετε τα φάρμακα τα συμπτώματα επανεμφανίζονται. Σε άλλες περιπτώσεις, ακόμη και αν η θεραπεία διατηρηθεί, τα συμπτώματα μπορεί να πάρουν άλλες μορφές για να γίνουν ορατά, θέτοντας σε κίνδυνο την ποιότητα ζωής του ατόμου.
Η αντιμετώπιση του πόνου μας βοηθά να γνωρίσουμε τον εαυτό μας.
Η αντιμετώπιση του πόνου σάς επιτρέπει να γνωρίσετε τον εαυτό σας με έναν ολοκληρωμένο τρόπο
Σαφώς το σύμπτωμα είναι ένα πληροφοριακό στοιχείο ενός προβλήματος οπότε με το να το αποσιωπήσουμε χάνουμε την αίσθηση του τι συμβαίνει στο σώμα. Ως αποτέλεσμα, θα είναι πιο δύσκολη η παρέμβαση. Για το λόγο αυτό Είναι πολύ σημαντικό να λάβετε μια σωστή κλινική αξιολόγηση πριν ξεκινήσετε οποιοδήποτε είδος παρέμβασης
Η ψυχοθεραπεία μας προσφέρει την ευκαιρία να καθιερώσουμε νέες παραμέτρους για να δούμε τον κόσμο από μια νέα οπτική. Μια νέα άποψη που συνεπάγεται λιγότερο πόνο και περισσότερη ικανοποίηση ή πληρότητα.
Όλα τα βάσανά μας έχουν έναν σημαντικό βαθμό υποκειμενικότητας Επομένως, το άτομο που υποφέρει είναι εκείνο που τελικά ξέρει πραγματικά τι τον πληγώνει. Μέσα από τα λόγια του ο ψυχολόγος θα μπορέσει να καταλάβει τι αντιπροσωπεύει η ανικανοποίητη επιθυμία ως πηγή της δυσφορίας του.
