Ένα ατύχημα, μια αρρώστια, ένας άνθρωπος που μας αφήνει ή που δεν επιστρέφει. Ακραίες εμπειρίες. Εκεί εκείνες τις στιγμές το ρολόι σταματά. Ξαφνικά. Και τότε κάτι κάνει κλικ και καταλαβαίνουμε ότι περνάμε από το ότι τίποτα δεν είναι αιώνιο. Και αποδεικνύεται ότι συνήθως δεν εκτιμούμε τη ζωή ακόμα κι αν είναι το μόνο που έχουμε.
Ο ρουτίνα μας τυλίγει και αφήνουμε τον εαυτό μας να παρασυρθεί. Θέλουμε περισσότερα ακόμα κι αν μερικές φορές δεν ξέρουμε τι. Έχουμε παραμελήσει δεσμούς που φτιάχτηκαν για να είναι πολύτιμοι και δένουμε τους εαυτούς μας σφιχτά στα σχοινιά που δεν μας αφήνουν να αναπνεύσουμε. Συνηθίζουμε τα πράγματα να πηγαίνουν (δεν ρέουν) και την άνεση ενός σπιτιού (άσχετα αν είναι σπίτι).
Συνήθεια: συναισθηματική αναισθησία;
Η συνήθεια είναι αυτή η μάθηση που μας κάνει να ανταποκρινόμαστε με λιγότερη συχνότητα και ένταση σε ερεθίσματα που μας παρουσιάζονται επανειλημμένα. Σταματάμε να δίνουμε σημασία σε πράγματα που θεωρούμε δεδομένα. Παραβλέπουμε τη σημασία του να είμαστε σοφότεροι ή την τύχη να συνεχίσουμε να μας συνοδεύουν εκείνοι που αγαπάμε.
Αλλά μερικές φορές κάτι καταστρέφει τα πάντα γκρεμίζοντας τοίχους, σχέδια και τρόπους ζωής. Φαίνεται σαν ψέμα, αλλά μερικές φορές χρειαζόμαστε ακραίες καταστάσεις για να εκτιμήσουμε τη ζωή. Και είναι σε εκείνο το σημείο που εκτιμούμε αυτό που έχουμε και καταλαβαίνουμε πόσο παράλογο είναι να μην του δίνουμε στοργή και προσοχή ενώ το έχουμε.
Γνωρίζουμε ότι η ζωή τελειώνει, αλλά οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που βλέπουμε να τη στριμώχνουν το έχουν βιώσει φόβος της απώλειας του ή της ευθραυστότητας του σήμερα είμαι εκεί αύριο δεν ξέρω . Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να σχεδιάζουμε για το μέλλον ή να σκεφτόμαστε μακροπρόθεσμα. Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι η ζωή είναι σήμερα. Είναι σε αυτή τη στιγμή. Και αν σκεφτόμαστε το χθες ή ανησυχούμε για το αύριο, δεν αντιλαμβανόμαστε τη δύναμη που έχουμε σήμερα, ίσως χάνουμε τη ζωή στην πορεία.
Ακραίες εμπειρίες: το να εκτιμάς τη ζωή δεν είναι να ξεφεύγεις από τη ρουτίνα
Το να εκτιμάς τη ζωή δεν σημαίνει να ξεφύγεις από τη ρουτίνα ή να πρέπει να βιώσεις ακραία συναισθήματα και εμπειρίες για να νιώσεις την καρδιά σου να χτυπά. Σημαίνει να ανοίγουμε τα μάτια μας, να δίνουμε προσοχή στις λεπτομέρειες και να αξιοποιούμε στο έπακρο τον χρόνο μας . Είναι να συνειδητοποιείς αυτό που είσαι και να είσαι ευγνώμων που το έχεις και να παλεύεις για να το διατηρήσεις. Και είναι να δίνετε προσοχή σε ό,τι δεν λειτουργεί για να το διορθώσετε και να κάνετε το αύριο μια μέρα ακόμα πιο άξια εκτίμησης. Η αξία της ζωής είναι με λίγα λόγια βρείτε νόημα του χρόνου και κατανοήστε ότι είναι δυνατό να προσπαθήσετε ελπίδα χωρίς να χρειάζεται να δοκιμάσετε νέα παπούτσια.
Μερικοί άνθρωποι μετανιώνουν που δίνουν τόση προσοχή στη δέσμευση. Νιώθουν ότι έχουν υποθηκεύσει πολλές στιγμές παρουσιάζοντας άτομα (εκτός δέσμευσης) σε προσωπικά σημαντικές ημέρες ή δουλεύοντας (εκτός δέσμευσης) αργά. Μετανιώνουν ιδιαίτερα για εκείνες τις μέρες που δεν μπορούσαν καν να δουν τα παιδιά τους.
Υπάρχουν θέματα που δεν αξίζουν τόση προσπάθεια αφού δεν είναι τόσο σημαντικά. Και εκεί είναι τόσο σημαντικά πράγματα που όσο συχνά ή αναπόφευκτο κι αν είναι είναι άδικο να θεωρούνται δεδομένα και να αγνοούνται η αξία τους.
Στη ζωή ούτε κερδίζεις ούτε χάνεις, ούτε αποτυγχάνεις ούτε θριαμβεύεις. Στη ζωή μαθαίνεις, μεγαλώνεις, ανακαλύπτεις. γράφεις, σβήνεις και ξαναγράφεις. ράβεις, λύνεις και επιστρέφεις στο ράψιμο.
-Ana C Blum-
Θυμηθείτε ότι αναπνέετε, ακούτε τον εαυτό σας και ό,τι σας περιβάλλει. Δώστε προσοχή στα μικρά καθημερινά πράγματα και μην καταστρέψετε ένα όμορφο απόγευμα. Εκμεταλλευτείτε και επενδύστε το χρόνο σαν να μην μπορούσατε να τον πάρετε πίσω. Σταμάτα να το σκέφτεσαι: ο χρόνος κυλά. Αλλά υπάρχει ακόμα και σας ανήκει. Συμβαίνει και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Ας φροντίσουμε να μην υπάρχει ανάγκη για ακραίες καταστάσεις για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε τη ζωή γιατί είναι ήδη πολύτιμη από μόνη της.
