Θα ήθελα να σου πω όλα όσα δεν σου έχω πει ποτέ, υποθέτοντας ότι θα έχω πάντα χρόνο να το κάνω, χρόνο να σου πω πόσο περήφανη είμαι για σένα.
Σκέφτηκα ότι αν σου έλεγα πολλές φορές πόσο σημαντικός ήσουν για μένα, οι λέξεις θα έχαναν την αξία τους. Αλλά τώρα μπορώ μόνο να σκεφτώ ότι ακόμα κι αν ήταν να ξεχάσεις τα πάντα, ακόμα και το όνομά σου, δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που έκανες για μένα, μητέρα.
Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι πόσες λέξεις και στιγμές σπαταλήσαμε αντί να πούμε ο ένας στον άλλο αυτό που νιώθαμε. Ο χρόνος είναι ιδιότροπος και τώρα που το Αλτσχάιμερ σου αφαιρεί τις αναμνήσεις σε κάνει να ξεχνάς ποιος είσαι Συνειδητοποιώ την αξία που δίνουμε σε αυτούς που χάνουμε και πόσο δεν μπορούμε να απολαύσουμε την παρουσία τους όταν έχουμε την ευκαιρία.
Πεθαίνουμε με τις λέξεις που δεν μπορούμε να προφέρουμε, πεθαίνουμε στη θλίψη εκείνων που συγχωρούν τη ζωή ενώ την περιμένουν
-Γκουστάβο Μαρτίν Γκαρζό-
Αν και πρέπει να ομολογήσω ότι η φροντίδα σας ήταν πολύ πιο δύσκολη από ό,τι αναμενόταν, δεν μετανιώνω για τίποτα στιγμή είμαι σαν
Μια μικρή έκρηξη φωτός
Στην αρχή ήταν δύσκολο να αποδεχτείς τον τρόπο που η ασθένεια σε μεταμόρφωσε . Σε είδα να μαραζώνεις, είδα το μυαλό σου να μπλέκεται Αλτσχάιμερ είναι πολύ πιο δυνατός από σένα και πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε κάτω από τη σκιά του.
Συνηθίζεται να λέμε ότι είναι ο άρρωστος που αντανακλούν το κενό που σχηματιζόταν στο κεφάλι σου, γεμίζοντάς το λήθη .
Είναι δύσκολο να δεις πώς χειροτερεύει μέρα με τη μέρα καθώς σταματάς να μου μιλάς, να με συμβουλεύεις και ακόμη και να με επιπλήττεις. Θα έδινα τα πάντα για μια άλλη συζήτηση για μια άλλη αγκαλιά για μια άλλη ματιά για ένα άλλο κομμάτι από εκείνο το μικρό σύμπαν που μοιραστήκαμε και που δεν θα επιστρέψει ποτέ.
Θυμάμαι ακόμα πώς βρήκες τη δύναμη να ξεπεράσεις τις δυσκολίες χωρίς να πατήσεις τα δάχτυλα κανενός στην πορεία, πώς πάλεψες με όλες σου τις δυνάμεις. με έμαθες ότι η οικογένεια είναι η πιο σημαντική αξία στη ζωή γιατί ό,τι κι αν συνέβαινε θα ήμασταν πάντα εσύ κι εγώ.
Έτσι ήσουν: δυνατός, θαρραλέος μαχητής και λαμπρός. Ήσουν αγάπη και ζωή. Και τώρα είσαι η λήθη, η αδυναμία και το κενό. Και Ό,τι κι αν συμβεί για μένα θα είσαι πάντα εσύ και κάθε αχτίδα φωτός που έστω και για μια στιγμή σε απομακρύνει από αυτό το σκοτάδι
Ακόμα κι αν με ξεχάσεις θα σε κρατήσω για πάντα στην καρδιά μου
Δεν είμαι έτοιμος να δω το φως σου να σταματά να λάμπει και να σε αποχαιρετώ για πάντα. Δεν είμαι έτοιμος να σε δω να ξεχνάς ποιοι είμαστε, τι ήμασταν ή τα σχέδια για το μέλλον που δεν θα έχουμε ποτέ χρόνο να κάνουμε. Δεν είμαι έτοιμος να αφήσω το χέρι σου στο μονοπάτι της ζωής γιατί χωρίς εσένα δεν θα μείνει κανείς έτοιμος να με σηκώσει όταν πέσω.
Λένε αντίο είναι δύσκολο αλλά Κανείς δεν μιλάει ποτέ για το πόσο δύσκολο είναι να πεις αντίο σε αγαπημένα πρόσωπα που είναι ακόμα ζωντανά αλλά που έχουν πάψει να είναι ο εαυτός τους όταν η λήθη κυρίευσε την ουσία τους. Ακόμα κι αν συνεχίσουν να ζουν, δεν είναι πια οι ίδιοι άνθρωποι.
Αλλά αν υπάρχει κάτι που μπορώ ακόμα να κάνω για σένα ακόμα κι αν δεν είσαι πια εσύ, είναι να σε κρατήσω εκεί χίλια με δύναμη για να μη νιώθεις μόνος να σε συνοδεύει τις τελευταίες σου μέρες. Ωστε
