Μακάρι τα προβλήματα πάντα να κρύβονται μια ευκαιρία είναι μια πραγματικότητα που έχει επιβεβαιωθεί αρκετές φορές. Ωστόσο, αν και δεν παραλείπουμε ποτέ να επαναλάβουμε αυτή τη φράση στους φίλους μας για να τους παρακινήσουμε σε στιγμές δυσκολίας, συχνά είμαστε αυτοί που την ξεχνάμε όταν τη χρειαζόμαστε περισσότερο.
Τα προβλήματα δεν αντιπροσωπεύουν μόνο προκλήσεις για τη νοημοσύνη και τη λογική. Μακάρι να ήταν έτσι! Η δυσκολία έγκειται στο γεγονός ότι συχνά γεννούν πολλά ενστικτώδη και σχεδόν μηχανικά συναισθήματα : φόβος, θυμός θ προκαταλήψεις και ανησυχίες, μισαλλοδοξία…
–Άλμπερτ Αϊνστάιν–
Ως αποτέλεσμα συχνά καταλήγουμε να χανόμαστε σε ένα ποτήρι νερό. Χάνουμε την προοπτική για το τι είμαστε ικανοί να κάνουμε και παραμένουμε παράλυτοι από τον φόβο, ντροπαλοί ή εγκαταλείπουμε τον εαυτό μας Ίσως έχουμε προγραμματίσει το μυαλό μας να βλέπει τα προβλήματα ως απειλές από τις οποίες δεν υπάρχει διέξοδος. ίσως έχουμε ξεχάσει το γεγονός ότι τα προβλήματα είναι προκλήσεις και ότι αντιμετωπίζοντάς τους μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Σήμερα θα σας πούμε για τις ιστορίες ανδρών και γυναικών που έχουν μετατρέψει τα προβλήματά τους σε ευκαιρίες.
Η Elizabeth Murray από τα πιο σκοτεινά προβλήματα στο φως
Η Ελίζαμπεθ Μάρεϊ γεννήθηκε στο Μπρονξ των ΗΠΑ και οι συνθήκες υπό τις οποίες μεγάλωσε την οδήγησαν σε μια περίπλοκη παιδική ηλικία . Οι γονείς της, δύο χίπις από τη δεκαετία του '70, σύντομα υπέκυψαν στον κόσμο των ναρκωτικών και όταν γεννήθηκε ήταν ήδη δύο τοξικομανείς με ελάχιστες ελπίδες ανάρρωσης κοκαΐνη και ηρωίνη.
Η Λιζ Μάρεϊ με τον πατέρα της
Η Λιζ Μάρεϊ και η αδερφή της πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια τρώγοντας παγάκια και οδοντόκρεμα, τα μόνα πράγματα που βρήκαν για να γεμίσουν το στομάχι τους. Οι περισσότεροι από τους γονείς τους αρρώστησαν από AIDS και οι μητέρες τους πέθαναν. Ο πατέρας της μετακόμισε σε ένα καταφύγιο για άστεγους και η αδερφή της πήγε να ζήσει με μια φίλη της - η Λιζ έμεινε κυριολεκτικά στους δρόμους σε ηλικία 15 ετών.
Το κορίτσι άρχισε να δέχεται οποιαδήποτε δουλειά στα 17 επέστρεψε στο σχολείο και κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης από έναν εκπρόσωπο του Χάρβαρντ αποφάσισε ότι αυτός θα ήταν ο στόχος του . Και το πέτυχε: απέκτησε υποτροφία χάρη στους New York Times. Σήμερα είναι μια επιτυχημένη ψυχολόγος ικανή να κατανοήσει τον ανθρώπινο πόνο καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Εξέδωσε επίσης ένα επιτυχημένο βιβλίο και η ζωή του μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη.
Arturo Calle ο άνθρωπος που έκανε τη λιτότητα δύναμη του
Είναι ο πιο επιτυχημένος Κολομβιανός επιχειρηματίας στον χώρο της ανδρικής μόδας. Ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν μόλις παιδί αφήνοντας μια οικογένεια 8 μικρών παιδιών και μια χήρα μητέρα. Για να βοηθήσει την οικογένειά του, ο Arturo Calle άρχισε να εργάζεται από μικρός - ήξερε την αξία κάθε δεκάρας και για αυτό το λόγο προσαρμόστηκε σε μια ιδιαίτερα αυστηρή φιλοσοφία ζωής.
Μόλις ενηλικιώθηκε έπιασε δουλειά που του επέτρεπε να κερδίσει έναν κατώτατο μισθό. Παρ' όλα αυτά, συνέχισε να αποταμιεύει για αρκετά χρόνια χωρίς να σταματήσει μέχρι που εξοικονόμησε αρκετά χρήματα για να ανοίξει ένα μικρό κατάστημα ρούχων. Το μότο του ήταν να αποταμιεύει χωρίς ποτέ να χρωστάει.
Έτσι, βήμα-βήμα έγινε επιχειρηματίας επιτυχία και ιδιοκτήτης σήμερα πολυάριθμων καταστημάτων διάσπαρτα σε όλη τη Λατινική Αμερική. Τα ρούχα του έχουν μια επιπλέον αξία: η σχέση ποιότητας-τιμής είναι εξαιρετική αφού η εταιρεία του Arturo Calle δεν χρωστάει ούτε ένα σεντ σε κανέναν. Ως αποτέλεσμα, το κόστος παραγωγής είναι χαμηλότερο και οι τιμές χαμηλότερες. Ο άνδρας θεωρείται επίσης ένας από τους 5 κορυφαίους εργοδότες σε όλη την Κολομβία έκτοτε
Wilma Rudolph μια ιστορία που θα σας εμπνεύσει
Η Wilma Rudolph's ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα πρόβλημα. Οι δυσκολίες τη συνόδευαν αλλά σε ηλικία 4 ετών προσβλήθηκε από διπλή πνευμονία και αρρώστησε πολιομυελίτις . Σαν να μην έφτανε αυτό, προερχόταν από φτωχή οικογένεια, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι έπρεπε να ταΐσουν 22 παιδιά.
Λόγω της ασθένειας, η Wilma έχασε τη χρήση του αριστερού της ποδιού και αναγκάστηκε να περπατήσει με τη βοήθεια μιας ορθοπεδικής συσκευής. Παρόλα αυτά, σε ηλικία 9 ετών αποφάσισε να δοκιμάσει να περπατήσει χωρίς καμία βοήθεια και τα κατάφερε. Στα 11 κατάφερε να ενταχθεί στην ομάδα μπάσκετ του σχολείου του και για πρώτη φορά άρχισε να έχει εμπιστοσύνη στις σωματικές του ικανότητες. Σε ηλικία 13 ετών αποφάσισε να δοκιμάσει τον στίβο. Κατά τον πρώτο του αγώνα ήρθε στην τελευταία θέση, αποτέλεσμα που επαναλήφθηκε σε πολλούς άλλους αγώνες τα επόμενα χρόνια.
Wilma Rudolph 1960
Μετά από αρκετά χρόνια προπόνησης κατάφερε τελικά να κερδίσει έναν αγώνα και μια φορά στο δρόμο του θριάμβου αποφάσισε Το 1960 κέρδισε δύο χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης. Αφού προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα και υπέστη σοβαρό τραυματισμό, αυτή η γυναίκα έφτασε στην κορυφή του παγκόσμιου στίβου, κερδίζοντας τρία Ολυμπιακά μετάλλια.
