Παιδιά συναισθηματικά ανώριμων γονιών: χαμένες παιδικές ηλικίες

Το να είσαι παιδί συναισθηματικά ανώριμων γονιών αφήνει βαθιά σημάδια. Σε τέτοιο βαθμό που υπάρχουν πολλά παιδιά που καταλήγουν να αναλαμβάνουν ευθύνες ενηλίκων και μεγαλώνουν πριν από την ώρα τους λόγω ανίκανης γονικής μέριμνας και αυτού του εύθραυστου, παραμελημένου και αμελούς δεσμού που καταστρέφει την αυτοεκτίμηση και καταστρέφει την παιδική ηλικία.

Κανείς δεν μπορεί να επιλέξει τους γονείς του, φυσικά, αλλά πάντα έρχεται μια στιγμή που ως ενήλικες έχουμε το δικαίωμα να αποφασίσουμε τι είδους σχέση θέλουμε να έχουμε μαζί τους. Ένα παιδί, από την άλλη, δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Το να γεννιέσαι είναι σχεδόν σαν να πέφτεις από μια καμινάδα στο σπίτι κάποιου άλλου. Υπάρχουν εκείνοι που έχουν την τύχη να αποκτήσουν υπέροχους, ικανούς και ικανούς γονείς που θα τους επιτρέψουν να μεγαλώσουν με αυτοπεποίθηση, ώριμο και αξιοπρεπή τρόπο.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη στην παιδική ηλικία από το να νιώθεις την προστασία των γονιών.

-Σίγκμουντ Φρόιντ-

Από την άλλη Υπάρχουν και εκείνοι που έχουν την ατυχία να πέσουν στην αγκαλιά ανώριμων γονιών που θα σημαδέψουν αμείλικτα τα θεμέλια της προσωπικότητάς τους. Τώρα οι ειδικοί στην παιδική ψυχολογία και τη δυναμική της οικογένειας γνωρίζουν καλά ότι σε αυτές τις περιπτώσεις η κατάσταση μπορεί να ακολουθήσει δύο πολύ διαφορετικούς και εξίσου καθοριστικούς δρόμους.

Γονείς με σαφώς ανώριμες και ανίκανες προσωπικότητες μπορεί μερικές φορές προωθήσει την ανάπτυξη του παιδιά τυράννου και τόσο ανώριμοι όσο αυτοί . Ωστόσο, μπορεί να συμβεί και το αντίθετο: τα παιδιά αναλαμβάνουν το ρόλο των ενηλίκων και κατά κάποιο τρόπο αντικαθιστούν τους γονείς τους . Αυτή είναι η περίπτωση εκείνων των παιδιών που καταλήγουν να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τα μικρότερα αδέρφια τους που αναλαμβάνουν τις δουλειές του σπιτιού ή παίρνουν αποφάσεις που σίγουρα δεν είναι κατάλληλες για τη νεαρή ηλικία τους.

Αυτή η τελευταία περίπτωση, όσο περίεργη κι αν φαίνεται, δεν θα κάνει το παιδί πιο θαρραλέο, ώριμο ή υπεύθυνο με τρόπο που μπορεί να ερμηνευτεί ως υγιές. Το πρώτο πράγμα που πετυχαίνεις είναι να γεννάς πλάσματα που έχουν χάσει το δικαίωμά τους στην παιδική ηλικία . Σήμερα σας προσκαλούμε να αναλογιστείτε αυτό το πρόβλημα.

Συναισθηματικά ανώριμοι γονείς: περικομμένες παιδικές ηλικίες

Ένα πράγμα στο οποίο όλοι συμφωνούμε είναι ότι η απλή γέννηση ενός παιδιού δεν μας μεταμορφώνει πραγματικοί γονείς . Η υγιής, ουσιαστική μητρότητα και η πατρότητα αποδεικνύονται μέσω της παρουσίας του που κάνει αυτό το παιδί μέρος της ζωής μας και όχι μια ραγισμένη καρδιά που κυριαρχείται από φόβο, ελλείψεις και χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Αυτό που χρειάζονται όλα τα παιδιά εκτός από φαγητό και ρούχα είναι αυτή η ώριμη και ασφαλής συναισθηματική προσβασιμότητα που τους επιτρέπει να αισθάνονται αληθινά συνδεδεμένα με ένα άτομο για να κατανοήσουν καλύτερα τόσο τον έξω κόσμο όσο και τον εαυτό τους. Αν όλα αυτά λείπουν, τα υπόλοιπα καταρρέουν. Τα συναισθήματα του παιδιού ακυρώνονται από τον συναισθηματικά ανώριμο γονιό είτε από εκείνον που, ανησυχώντας μόνο για τον εαυτό του, παραμελεί τα συναισθήματα και τις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών του.

Από την άλλη πλευρά, αξίζει να υπογραμμιστεί ότι αυτές οι δυναμικές είναι πολύ πιο περίπλοκες από ό,τι φαίνονται με την πρώτη ματιά. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο καλό είναι να διακρίνουμε 4 τύπους συναισθηματικά ανώριμους πατέρες και μητέρες.

Γονική ανωριμότητα

1. Η πρώτη τυπολογία αφορά αυτά γονείς που εμπλέκονται σε μεταβλητές και μη ισορροπημένες συμπεριφορές . Γονίζουν πολύ συναισθηματικά ασταθής που δίνουν υποσχέσεις το βράδυ και τις έχουν ήδη ξεχάσει το πρωί. Γονείς που μπορούν να είναι εξαιρετικά παρόντες τη μια μέρα και να κάνουν τα παιδιά τους να νιώθουν ότι είναι απλώς εμπόδιο την επόμενη.
Οι παρορμητικοί γονείς, από την άλλη, είναι εκείνοι που ενεργούν χωρίς να σκέφτονταιπου ρίχνονται σε ένα έργο χωρίς να αξιολογούν τις συνέπειες που περνούν από λάθος σε λάθος και από απερισκεψία σε απερισκεψία χωρίς να ζυγίζουν τις πράξεις τους. ΓονείςΑυτοί είναι εκείνοι οι γονείς που δεν λερώνουν τα χέρια τους, δεν ενδιαφέρονται, είναι παρόντες και απόντες ταυτόχρονα και βασίζουν την εκπαιδευτική τους μέθοδο στο να αφήνουν τα πράγματα να συμβαίνουν.
2. Στο τέλος Πολύ συνηθισμένη είναι και η φιγούρα των περιφρονητικών γονιών που κάνουν τα παιδιά τους να νιώθουν ότι είναι ενοχλητικά και δεν τους αρέσει η παρουσία τους. όσοι συλλαμβάνουν το εκπαίδευση ως κάτι μεγαλύτερο από αυτά και στο οποίο δεν θέλουν να συμμετέχουν.

Αυτά τα τέσσερα προφίλ είναι σίγουρα στη βάση μιας κολοβωμένης, πληγωμένης και ακυρωμένης παιδικής ηλικίας. Κάθε παιδί που μεγαλώνει σε ένα τέτοιο πλαίσιο θα βιώσει έντονα συναισθήματα εγκατάλειψης και μοναξιάς ματαίωση και θυμό.

Παιδιά που γεννιούνται ενήλικες: πληγές για επούλωση

Όπως είπαμε και στην αρχή το παιδί που μεγαλώνει παίρνοντας το ρόλο του ενήλικα δεν αντιλαμβάνεται πάντα τον εαυτό του πιο δυνατό και πιο ώριμο, πολύ λιγότερο πιο ευτυχισμένο . Αφήνοντας στους ώμους ενός παιδιού 8, 10 ή ακόμα και 15 ετών την αποκλειστική ευθύνη να φροντίζει ένα μικρό αδερφάκι ή να παίρνει αποφάσεις που θα εξαρτώνται από τους γονείς, αφήνει πολύ σοβαρές πληγές και μπορεί να ενθαρρύνει

Το άρωμα ενός τριαντάφυλλου προέρχεται από τις ρίζες του και η δύναμη της ενήλικης ζωής προέρχεται από την παιδική ηλικία.

- Austin O'Mally-

Οι ψυχολογικές συνέπειες που μπορεί να προκύψουν σε αυτές τις περιπτώσεις είναι διαφορετικές και σύνθετες: συναισθηματική μοναξιά, υπερβολική αυτοαπαίτηση, αδυναμία δημιουργίας σταθερών σχέσεων αίσθημα ενοχής συναισθηματική συγκράτηση καταστολή θυμού άγχος παράλογες σκέψεις κ.λπ.

Το να ξεπεράσουμε αυτές τις πληγές που προκαλούνται από την απώλεια της παιδικής ηλικίας και την ανωριμότητα των γονιών δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αδύνατο. Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη όπως και η αποδοχή της ύπαρξης αυτής της πληγής που προκαλείται από την εγκατάλειψη ή την παραμέληση.

Μπορεί να χάσαμε τα παιδικά μας χρόνια, αλλά η ζωή είναι ακόμα μπροστά μας: υπέροχη, ελεύθερη και πάντα έτοιμη να μας κάνει να γίνουμε Μην αφήσετε τη συναισθηματική ανωριμότητα των γονιών σας να σας εμποδίσει να χτίσετε τη δική σας ευτυχία, την παρούσα και τη μελλοντική ευτυχία που δεν σας δόθηκε στο παρελθόν.