Στον τομέα της ψυχικής υγείας δύο επαγγελματικές φιγούρες συχνά θεωρούνται συνώνυμες, ακόμη κι αν δεν είναι: ψυχίατρος και ψυχολόγος. Σε ορισμένες περιπτώσεις ενεργοποιείται μια συνεργασία μεταξύ των δύο φιγούρων αλλά δεν είναι πάντα απαραίτητη.
Μετά από ένα πτυχίο στην ψυχολογία υπάρχουν διάφορες πιθανές επιλογές: επαγγελματική ψυχολογία, εγκληματολογική ψυχολογία, επιστήμες του σώματος και του νου κ.λπ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αναφερόμαστε στην κλινική ψυχολογία που ασχολείται με την αξιολόγηση, τη διάγνωση, τη θεραπεία και την πρόληψη προβλημάτων ψυχικής και συμπεριφορικής υγείας.
Δεδομένης της εξαιρετικής πολυπλοκότητας του ανθρώπινου μυαλού και του αριθμού των παραγόντων που εμπλέκονται στην ψυχολογική ευεξία, είναι απαραίτητο να προσεγγίσουμε κάθε ασθενή με τον καταλληλότερο τρόπο. Για το σκοπό αυτό, είναι απαραίτητο να μπορούμε να διακρίνουμε ποια ειδικότητα απευθύνεται σε κάθε περιοχή. Ας δούμε ποιες είναι οι θεμελιώδεις διαφορές μεταξύ ενός ψυχιάτρου και ενός κλινικού ψυχολόγου.
Ψυχίατρος και ψυχολόγος: εν μέρει κοινή ετυμολογία
Αν αναλογιστούμε την ετυμολογία των λέξεων που υποδηλώνουν τα δύο επαγγέλματα, βρίσκουμε ήδη σημαντικές ενδείξεις για το είδος της εργασίας που εκτελείται.
Και για τα δύο το πρόθεμα psi προέρχεται από την ελληνική λέξη ψυχχḗ (ψυχή). Θα μπορούσαμε να ορίσουμε την ψυχολογία ως τη μελέτη του νου . φάρμακο . Η ψυχιατρική είναι λοιπόν η θεραπεία του νου.
Ψυχίατρος και ψυχολόγος: διαφορετική εκπαίδευση
Ο ψυχίατρος είναι πτυχιούχος ιατρικής που στη συνέχεια ειδικεύεται στον κλάδο της ψυχιατρικής. Ο κλινικός ψυχολόγος είναι πτυχιούχος ψυχολογίας που στη συνέχεια ειδικεύεται στην κλινική ψυχολογία.
Όπως μπορεί να φανταστεί κανείς οι δεξιότητες και οι γνώσεις που απέκτησαν οι δύο επαγγελματικές φιγούρες είναι διαφορετικές . Το πρώτο αφορά τη νευρολογική λειτουργία και τις ανατομικές βάσεις. Για το δεύτερο, είναι απαραίτητο να γνωρίζει τις κοινωνικές επιστήμες που του επιτρέπουν να αναλύει τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι πολιτισμικές δυναμικές.
Και στις δύο σταδιοδρομίες υπάρχουν επόμενες ειδικότητες με βάση το εύρος της παρέμβασης και την προσωπική ανάπτυξη . Μπορείτε να εστιάσετε σε τυπικές διαταραχές της παιδικής ηλικίας, της εφηβείας, της ενηλικίωσης ή της τρίτης ηλικίας. Ή επιλέξτε το πεδίο παρέμβασης: οικογενειακή κοινωνική εργασία σεξουαλική κοινότητα κ.λπ.
Στόχοι
Ο ψυχολόγος αναλύει και αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, δηλαδή αυτά που σχετίζονται με ψυχικές διεργασίες, αισθήσεις, αντιλήψεις και συμπεριφορά. Αναλύει την προέλευση και τις αιτίες του, λαμβάνοντας πάντα υπόψη το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο τοποθετείται το θέμα. Με άλλα λόγια ο κλινικός ψυχολόγος εστιάζει στην πρόληψη, τη διάγνωση, την αποκατάσταση και τη θεραπεία των διαταραχών προσωπικότητας .
Στόχος του ψυχιάτρου είναι η φυσιολογική και χημική αξιολόγηση των ψυχολογικών διαταραχών . Ως εκ τούτου, επιτελεί το έργο της από ιατρική και φαρμακολογική άποψη. Για παράδειγμα, μπορεί να προσπαθήσει να αποκαταστήσει την ισορροπία ενός συγκεκριμένου στοιχείου ορμόνη στον εγκέφαλο.
Θεραπείες με βάση τους στόχους
Ο ψυχολόγος, ανεξαρτήτως ειδικότητας, έχει ως στόχο τη βελτίωση της συναισθηματικής και ψυχολογικής ευεξίας του ασθενούς. Χρησιμοποιώντας ορισμένες τεχνικές και δεξιότητες, προσπαθεί να εξαλείψει ή να βελτιώσει τη δυσφορία του ατόμου . Παρέχει επίσης στον ασθενή τα απαραίτητα εργαλεία για τη διατήρηση των αλλαγών που επιτυγχάνονται κατά τη διάρκεια της θεραπείας με την πάροδο του χρόνου.
Ο ψυχίατρος με την ιατρική του κατάρτιση και τη γνώση της χημείας του εγκεφάλου είναι εξουσιοδοτημένος να συνταγογραφεί φάρμακα . Ο αγχολυτικά και τα αντικαταθλιπτικά είναι τα πιο κοινά. Μπορεί επίσης να παρέχει ιατρική περίθαλψη και να συνταγογραφήσει εισαγωγή στο νοσοκομείο.
Όταν πηγαίνουμε στο γιατρό μας για να εξηγήσουμε ένα ψυχολογικό πρόβλημα θα μπορούσαμε να παραπεμφθούμε σε ψυχολόγο ASL.
Μετά από μια αρχική συνέντευξη, ο ψυχολόγος μπορεί να αποφασίσει εάν θα ακολουθήσει ένα μάθημα ή θα μας παραπέμψει σε ψυχίατρο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένας ψυχολόγος και ψυχίατρος μπορούν να πραγματοποιήσουν μια κοινή παρέμβαση . Από τη μια πλευρά, ο ψυχολόγος εργάζεται για τη συμπεριφορά και την ψυχική ευεξία του ασθενούς.
Ανάλογα με τη σοβαρότητα και το είδος της σύγκρουσης, ο ασθενής μπορεί επίσης να απευθυνθεί μόνος σε ψυχολόγο χωρίς να χρειάζεται να καταφύγει στην παρέμβαση ψυχιάτρου.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένας ψυχίατρος και ψυχολόγος μπορούν να πραγματοποιήσουν μια κοινή παρέμβαση.
Αξιολόγηση του προβλήματος
Ο κλινικός ψυχολόγος πλαισιώνει το πρόβλημα του ασθενούς με όρους προσαρμογής ή κακής προσαρμογής. Εστιάζει στα αίτια της διαταραχής καθώς και στη μελέτη προδιαθεσικών παραγόντων και συντελεστών που έχουν κάνει τη συμπεριφορά του παθολογική. Για να το κάνετε αυτό, αναζητήστε εξηγήσεις στο χαρακτηριστικά της προσωπικότητας στην παιδική ηλικία στην εξελικτική ανάπτυξη σε φυσιολογικές ή περιβαλλοντικές συνθήκες.
Ο ψυχίατρος αξιολογεί διαφορετικά τη συναισθηματική διαταραχή. Το κάνει από την άποψη της κανονικότητας ή της ανωμαλίας . Η διαταραχή είναι επομένως μια ανωμαλία ή δυσλειτουργία του σώματος, όπως μια χημική ανισορροπία στον εγκέφαλο.
Βάθος και διάρκεια συνεδριών
Ψυχίατρος και ψυχολόγος αφιερώνουν διαφορετικό χρόνο στους ασθενείς ως προς τη διάρκεια της συνεδρίας. Αυτό σχετίζεται με το βάθος και τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζεται το πρόβλημα.
Μια συνεδρία με έναν ψυχολόγο διαρκεί γενικά από 45 έως 60 λεπτά, αρκετός χρόνος για να εμβαθύνουμε στη σύγκρουση και να παράσχουμε ψυχολογική και ψυχική υποστήριξη. Σε ορισμένες περιπτώσεις χορηγούνται ψυχομετρικά τεστ που βοηθούν στη διαμόρφωση μιας πιο ακριβούς αξιολόγησης.
Η συνεδρία του ψυχιάτρου δεν ξεπερνά τα 20 λεπτά . Ο κύριος στόχος δεν είναι μια ολοκληρωμένη ψυχολογική αξιολόγηση. αντιλαμβάνονται μάλλον την εξέλιξη της διαταραχής μετά τη συνταγογράφηση του φαρμάκου
Ειδική εκπαίδευση παρέχει στον ψυχίατρο και ψυχολόγο πλήρη γνώση της λειτουργίας του εγκεφάλου . Αυτό καθιστά απαραίτητη τη συνεργική συνεργασία των δύο επαγγελματικών μορφών στη θεραπεία διαφόρων διαταραχών.
